duruyorum...susuyorum...
uzun zamandır... birgün´ü bekliyorum sanırım
bir gün her şey iyileşecek deyip
içimde öyle büyük fırtınalar biriktiriyorum ki
o fırtınaların her birinde okkalı küfürler çığlığıma kapılıp
kayboluyor... yutuluyorum olric

doğru olanı yapmak her zaman mutlu etmiyor olric...
mutlu olmak adına tüm düşüncelerimi bir kenara bırakma arzusuyla yırtarken yazılmışları...yaşanmışlıkları ki ben mutluydum olric.. mutluyduk..mutluymuşum biliyorum ki artık kendi istemedi mi gelmeyecek mutluluğum, sahip olmayacak hayatımıza olric..

işte bu yüzden al yalnızlığımı ört üzerine
al yalnızlığımı olric.

giderken hiç gitmeyen kaçarken hep beni izleyen
her adreste karşıma çıkan sensin olric...
bak yağmur yağıyor yine üstelik gri.
bu aralar yağmurların rengi hep gri...

sen yağmur ve bir bardak demli çay...
birbirinize ne de çok yakışıyorsunuz
sen çayı çok seversin olric yağmuru da ben
sensiz çay ısıtmıyor içimi olric...

bilmiyorsun ki koca bir ömrü harcamak dedikleri gerçeğin altını seninle çizdim ben..seni özlüyorum yağmur içimde hep seni özlüyorum olric...bul beni! çek çıkar düştüğüm kuyudan...ki biliyorsun ben var halimle yok olma çabasındayım nefes aldığın her anı hayata döndürememenin telaşındayım..

yazıyorum olric...okuya okuya bul beni..
ne imla..ne satır arası... ne paragraf..
boşluk yok olric...dopdoluyum...
buralarda kalakaldım olric...
bir o kadar durgun öyle bir şey işte...
görüyorum ki benimle birlikte hiçbir şey kalakalmıyor

zaman durmuyor insanlar durmuyor rüzgar esiyor yine sular akıyor saat inadına tik tak...akşam oluyor sabah oluyor...
ağaçlar bir döküyor yapraklarını bir çiçek açıyor...
ben hariç hiçbir şey kalakalmıyor olric...
hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki olric...
ilk açılan yaranın bir daha kapanmayacağıni
ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini
hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini
nereden bilebilirdin ki olric... şehirler değiştiriyorum olric
içimden şehirler geçiyor sen her durakda duruyor inmiyorsunlara takılıp kalıyorum şehirler değişiyor olric ben değişiyorum değiştikçe kanıyorum dünya da değişiyor ya...

bir yaşanmışlıklar olduğu gibi duruyor işte...

sen yok desen de... ay dolunay işte...

ve ben vazgeçip her şeyden
hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklara...

oğuz atay - tutunamayanlar